LA BENDER IS BACK!!!
Vroeger, toen ik (al) klein was…slechts een paar jaar geleden dus, liep er ooit een speler in de NBA die Dennis Rodman heette. Mijn idool. Er is nooit een speler geweest die zo belangrijk was zonder zelf ook maar een punt te willen scoren. Defense en rebounds waren zijn manier om zijn team te kunnen laten winnen. Hij vormde een deel van de puzzel, dat werd aangevuld door grote stukken als Jordan en Pippen.
Rare overslag naar het volgende onderwerp. Dit gaat ineens over Dames 1, maar dan het Dames 1 team van Toen!! Ja, ik heb het over Dames basketball, want daar is niets mis mee. En zeker niet als we teruggaan naar het verleden.
Ooit stond er een team te ballen voor een volle Mheenhal. Een Dames team van BCA dat de zaal vol kreeg met veel mannelijke fans. Maar ook veel dames natuurlijk. Ik ga terug naar de tijd dat de Dames 1 Eredivisie speelden. Het hoogste van het hoogste. Nog net geen Europacup. Nou overdrijf ik een beetje. Het team bestond uit een paar sublieme spelers. Een Eppie van Mourik bijvoorbeeld, haar nooit met pensioen gaande zus Hetty, de balgoochelaar Jacqueline Jansen en de ongenaakbare Ellen “Rodman” Bender!
Elke thuiswedstrijd zat de zaal vol en genoot het publiek van spannende wedstrijden. Want wie in de Mheenhal kwam, kreeg de winst nooit kado. Dames 1 won niet altijd en deed niet mee voor het kampioenschap, maar de prestatie op zich was er al 1 om over naar huis te schrijven. Basketbal kwam met een Eredivisie ploeg ineens ook op de sportkaart van Apeldoorn, dat jaren door volleybal en voetbal werd gedomineerd. En dat door dames 1! Nee, er stond daar een leuk bescheiden ploegie met een zeer gedreven coach (ook die gaat nooit meer met pensioen) te ballen in de hoogste divisie van Nederland.
Wij waren trots en ballen konden ze best. Sommigen zelfs best heel goed. Zo deed Jacqueline mee als All-Star met nog een enkeling. Maar de mooiste stats die mij zijn bijgebleven zijn de powerful rebounds van onze center: Ellen Bender. Ellen had de kracht van een kerel, sterk en onverbeterlijk. Ze plukte de rebounds stuk voor stuk van de borden. Ze leidde de competitie en werd daarmee Ellen Rodman! Ruim 10 rebounds per wedstrijd en dan te bedenken dat ze niet eens de grootste center was uit de Eredivisie.
Ellen stopte, het team viel uiteen en Paul bouwde aan een nieuw team. Wat niveautjes lager, maar nog altijd gedreven. Maar wie kwam er dit jaar terug op de velden. Ja, de man met de hoge kousen! Maar die heeft alle credits al gehad. Neen, een ander idool binnen de club! De good old Ellen Rodman was back! Nog altijd bloedfanatiek, in een sexy schattig strak broekie (beter dan die altijd té korte BCA broekjes van toen). Laat zij zien dat Da Bender nog altijd La Bender is. Dat ze goed en nuttig is, en elk team kan helpen aan meer overwinningen. Ze pakt wat wedstrijdjes mee, pakt wat nuttige puntjes mee, maar ik hoop…oh…ik hoop, dat ze nog een keer 15 rebounds voor mij pakt en nog 1 keer in de krant komt en zegt: Deze rebound is voor mijn grootste, doch zwakzinnige fan…Randy
Ellen, get of your butt and grab those rebounds!!! Ik ben blij dat je er weer bij bent!
Een fan!
|
|
